ใครบางคน ได้แค่เพียงแต่รอ คนบางคน จะคืนมา
ยังจำคำ ทุกทุกคำ ก่อนลา ตอกย้ำให้รับรู้ ว่าให้รอ
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
การรอคอย ที่ไม่มีจุดหมาย มันเป็นความ ทรมาน
วันวันหนึ่ง มันช่างดู เนิ่นนาน กว่าวันแต่ละวัน จะเลยไป
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
ในใจมันยังร้อนรน ในใจมันยังโหยหา ในใจมันยังทุกข์ทน เฝ้ารอเธอมา
ได้แต่ถามหัวใจ เมื่อไรจะเจอกัน
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
ยังจำคำ ทุกทุกคำ ก่อนลา ตอกย้ำให้รับรู้ ว่าให้รอ
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
การรอคอย ที่ไม่มีจุดหมาย มันเป็นความ ทรมาน
วันวันหนึ่ง มันช่างดู เนิ่นนาน กว่าวันแต่ละวัน จะเลยไป
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
ในใจมันยังร้อนรน ในใจมันยังโหยหา ในใจมันยังทุกข์ทน เฝ้ารอเธอมา
ได้แต่ถามหัวใจ เมื่อไรจะเจอกัน
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉัน จะอยู่
ได้พบและเจอเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น